Obecnie
w Polsce pracę Aktuariusza oraz kwalifikacje jakie musi posiadać osoba wykonująca ten zawód
reguluje ustawa o działalności ubezpieczeniowej oraz szczegółowe rozporządzenia Ministra Finansów. Ustawa ta nałożyła także obowiązki na zakłady ubezpieczeniowe związane z wykonywaniem pewnych obliczeń wyłącznie przez Aktuariuszy, dzięki czemu wzrosło znaczenie tego zawodu. Aby zostać wpisanym na
lista aktuariuszy prowadzoną przez organ nadzoru ubezpieczeniowego należy spełnić kilka warunków, z których najważniejsze to posiadanie wyższego wykształcenia oraz złożenie egzaminu przed komisją powołaną przez Ministra Finansów.
Egzamin na Aktuariusza składa się z czterech niezależnych części: Matematyki Finansowej, Matematyki Ubezpieczeń Życiowych, Matematyki Ubezpieczeń Majątkowych oraz Rachunku Prawdopodobieństwa i Statystyki. Każda część trwa 100 minut i zawiera 10 pytań testowych gdzie tylko jedna z pośród czterech odpowiedzi jest poprawna. Dla osób przygotowujących się do egzaminów na Aktuariuszy pomocna może być
literatura zalecana przez Komisję Nadzoru Finansowego.
Za rozwój zawodu Aktuariusza w Polsce, który nie jest jeszcze tak popularny jak w innych krajach czuwa między innymi powołane w 1991 roku Polskie Stowarzyszenie Aktuariuszy. Polskie Stowarzyszenie Aktuariuszy, poprzez organizowanie seminariów oraz wspieranie Letniej Szkoły Nauk Aktuarialnych odgrywa ważną rolę w promowaniu zawodu aktuariusza oraz edukacji aktuarialnej. Jego odpowiednikiem na świecie jest założone w 1895 roku, i zreformowany w 1998 r. Międzynarodowe Stowarzyszenie aktuarialne (IAA). Dla osób chcących poszerzyć swoją wiedzę w zakresie aktuariatu powstają szkolenia oraz kursy tematyczne, które zarówno mogą poszerzyć aktualną wiedzę w przypadku licencjonowanych Aktuariuszy jak i pomóc przyszłym adeptom w zdaniu egzaminów. Na uwzględnienie zasługuje Letnia Szkoła Nauk Aktuarialnych, której celem szkoły jest przekazanie wiedzy na temat nowych i bardziej zaawansowanych technik aktuarialnych, pojawiąjących się w naukach aktuarialnych czy to w wyniki ogólnego postępu matematyki stosowanej w zarządzaniu ryzykiem, czy też w wyniku wyzwań płynących z praktyki gospodarczej w wektorze ubezpieczeń.